Ciemność, cisza i… delikatny szelest – brzmi niegroźnie? „Śmierć przychodzi po zmroku” to horror, jakiego nie widzieliście. Premiera w marcu na kanale National Geographic Wild

To produkcja dla widzów o mocnych nerwach. Tajemnicze szelesty zwiastować będą nadciągające niebezpieczeństwo, a wyreżyserowane suspensy wzmagać napięcie. Będziemy w miejscach, które już same w sobie zapowiadają naprawdę mroczne historie. Nastrój grozy nie będzie tu efektem przypadku. To przemyślana strategia twórców serii, którzy wykorzystali w niej klasyczne zabiegi charakterystyczne dla horrorów, a żeby dodatkowo nawiązać do tego gatunku, poszczególne odcinki serii nazwali tytułami kultowych produkcji. m.in. „Wzgórza mają oczy”, „Noc żywych trupów” czy „Ciche miejsce”. Jeśli wydaje się Wam, że horror ze zwierzętami w roli głównej jest mniej przerażający niż ten z udziałem ludzi – jesteście w błędzie. Być może to jeden z bardziej przerażających filmów, jakie ostatnio widzieliście. Jeśli zawsze mówiono Wam, że potwory nie istnieją – ta produkcja zmieni to przekonanie.

Spowite w mroku dżungle Indonezji nocą rozpoczynają nowe życie. Kiedy jedni ich mieszkańcy chcieliby odpocząć po trudnym dniu, inni tylko czekają, aż słońce zajdzie za horyzont, by wyruszyć na łowy. Wśród wszystkich polujących tej nocy będą tacy, którym się uda, i tacy, którzy popełnią śmiertelny błąd. Ci, którzy przeżyli kolejną noc w dżungli, mogą się cieszyć chwilą, ale muszą pamiętać, że tu zawsze w pobliżu czai się ktoś gotowy, by zaatakować. Jeśli myślicie, że dramaty tej nocy rozgrywać się będą tylko w dzikiej dżungli, przekonacie się, że kiedy Wy śpicie…

Na pustyni nic nie jest takie, jak się wydaje. Bo kiedy wszyscy uważają, że najtrudniejszym wyzwaniem jest przetrwanie dnia w gorącym nieprzyjaznym klimacie, by w nocy móc odetchnąć od śmiercionośnego upału, po zmroku na otwartej piaszczystej przestrzeni rozpoczyna się inna walka. Atak wroga może nastąpić z każdej strony, nawet wyrosnąć spod ziemi. Trzeba więc mieć oczy i uszy szeroko otwarte, bo nie ma tu szans na szybkie znalezienie schronienia.

Kiedy sawanna zdaje się odpoczywać po ciężkim dniu, a wiatr delikatnie muska kłosy traw, można mieć wrażenie spokoju, który zapanował w świecie zwierząt po pełnym wyzwań dniu. Ta cisza jest jednak zwodnicza, bo to cisza przed burzą. Szum wiatru może okazać się szelestem nadchodzącego zagrożenia, a jeden nierozważny ruch może oznaczać śmierć. Tu walka o przetrwanie nie kończy się nigdy i pozostawia po sobie codziennie nowe ofiary.